31 mayo, 2005

O concilio das Sombras, As cronicas de Dakka IV

Bueno continuamos coa cronica da partida de vampiro:

Las Cronicas de Dakka IV

"Lilith foi apresada e conducida ante a presencia dos máis antigos Cainitas, que convocoran un cónclave ó que acudiron os máis respetados Xusticars da época. Lilith foi xulgada, declarada culpable e condenada a morrer na cruz coa saída dos primeiros raios do sol, para que o seu martirio servise de escarmento a tódolos seus seguidores. So eu, Samael, tiven a honra de acompañala nos derradeiros intres da súa vida. Alí, axeonllado baixo a cruz fun testemuña do seu sufrimento.
Ela permaneceu en silencio, soportano a fría dor que lle producían os cravos, ata que, pouco antes da saída do Sol, ergueu a cabeza e mirándome fixamente ordenoume que fuxira da cidade cos seus seguidores, pois todo aquel que alí permanecera estaría condenado pola ira de Deus"
Y así fue como murió Lilith y como los que le seguían emprendieron su misión evangelizadora. Pero lo más importante de todo se centra en el Cáliz que contenía la sangre de Lilith, y que convertiría al que lo bebiese en el vampiro más poderoso de todos los tiempo. La historia de este cáliz comienza en la última cena de los apóstoles con Lilith:
"Da súa man traía Lilith unha nena mortal e recollido contra o seu peito un meniño que apenas tería uns meses. "O meu tempo entre vos esgótase, pero non debedes sentir pena por min, pois o meu destino estaba escrito. Tampouco debe sentir incerteza a vosa alma, pois non vos abandono, o meu poder permanecerá convosco". Colocounos sobre unha bandexa de ouro e con delicada crueldade, unha das unllas abriuse paso a través da tenra carne das criaturas ata cravarlla na xugular. A visión do sangue quente esvarando de vagar polo pescociño dos cativos inundou violenta os nosos ollos. Entón Lilith dixo con voz solemne: "Ata no máis inocente dos seres aniña a semente do pecado orixinal. Dela brotarán as raices do egoismo das que medrará a árbore da maldade. Nin tan sequera as cándidas vidas dos nenos poden ser perdoadas. Non sintades penar por eles, pois non merecen a vosa compaixón. Agora ofrézovos as vidas destes cativos, para que provedes que a forza das vosas crenzas non se verá quebrada polo paso do tempo, cando eu xa non camiñe entre vos"
Lentamente, os cativos foron pasado polas nosas vacilantes mans. Un tras outro, tódolos apóstoloes cumprimos as ordes de Lilith, afundindo os nosos colmillos no pescozo dos nenos, e bebendo o seu sangue ata segar as súas vidas inocentes.
O sacrifico cunsumárase e todos logramos superar con éxito a proba á que Lilith nos sometera. Entón, collendo unha daga, Lilith fixo un pequeno corte no seu pulso esquerdo e deixou que das súas veas abertas manara o sangue, que verteu lentamente nun cáliz de prata. Portando o Caliz na súa man dereita avanzou con decisión cara a Geburah, a quen lle fixo entrega do mesmo: "Neste cáliz atópase o meu sangue inmortal que deberá ser consucido ata a Cidade das Sombras onde serán construidas as nove portas polas que a escuridade será desatada sobre o mundo, chegando o momento do Apocalipse. Geburah, ti seguíchesme fielmente ata este momento, e sei que me seguiras sevindo con igual lealtade logo da miña morte. A miña fe en ti é cega, por iso confíoche este cáliz coa misión de que o conduzas ata a cCidad das Sombras. Unha vez que acades o teu destino, aqueles que ali te agardan, haberante atopar para indicarche o camiño que debes seguir. Toma tamén esta lousa de pedra, pois ela serviraos de guía na vosa travesía. Agora partide sen máis demora. As sombras alumearán o voso camiño"
E así foi como Lilith lle entregou o Cáliz a Geburah, coa orde de partir inmediatamnet na compaña do resto dos apóstolos."
Y así fue como los apóstoles desaparecieron de nuestras vidas. No se me cansen, que ya flata poco, comprendo que es una introducción un tanto larga, pero me han dicho que quieren saber los que ocurrió aquella noche, y no pueden comprender la magnitud de los hechos y su significado sin conocer todo esto antes.


Deica.

28 mayo, 2005

O Concilio das Sombras III

Hola de nuevo traigo la ultima remesa de fotos de la partida de vampiro, hay alguna foto bastante rara:




O concilio das sombras: As cronicas de Dakka III

Hola, despues de unas semanitas sin actualizar toca la tercera parte de las cronicas de Dakka.
Espero que os gusten:

Las Cronicas de Dakka III.

Continúo leyendo entonces:
"O paso dos milenios é unha firme testemiña de que a morte de Abel non purgou o pecado orixinal da humanidade, pois o egoismo aínda aniñaba na súa alma e latexaba con forza no corazón dos homes. Por iso Deus, pensando que un cambio de rumbo aínda era posible decidíu facer algo. O primeiro enviado chegou á terra cunha mensaxe de fraternidade, mais non foi escoitado. dende entón, aqueles que se autoproclaman donos da súa palabra véñena empregando para esclavizar ós demáis. Desvirtúana para logo inoculala coma un veleno que somete co medo e coa ignorancia a mente dos homes, co único obxectivo de acadar maiores cotas de poder e riqueza, e incluso ousan matar en nome de Deus"
Esta parte me encanta, jeje.... ejem. Perdonen que haya perdido la compostura, pero es como ver a un niño que tropieza otra vez con la misma piedra... Bueno, continúo:
"Os homes volveron a fracasar. Desoíron ó Todopoderoso por última vez. O segundo enviado tería por misión a erradicación total da raza humana. Así pois, no ano 1501, un anxo exterminador descendeu dos ceos para cumplir a vontade de Deus, tomando o corpo dun cainita que foi bautizado co nome de Lilith"
Y así es como Lilith llegó a la tierra. Reunió a su alrededor a diez vampiros de los distintos clanes, tanto de la camarilla como del sabath, a excepción de dos, pues Samael, autor del libro, y Geburah eran sus chiquillos, y por lo tanto pertenecían al clan Lasombra.
A continuación Lilith instruyó a sus apóstoles en como no somos sers malditos, sinó descendientes de Caín. Seres bendecidos cuya obligación es cumplir la voluntad de Dios. Somos los elegidos que erradicarán el pecado del mundo. Una vez cumplida nuestra misión, la sed de sangre ya no tendrá sentido, y Dios nos liberará de ella. Continúo entonces con la historia de Lilith y su muerte en la cruz.
"Nos tempos en que Lilith foi enviada, a Inquisición estábanos a desmar coa súa incesante persecución diurna, e a camarilla aprobou a tradición da mascarada. Lilith abogaba por un enfrentamento directo cos mortais, pero non seo da camarilla estas ideas non foron ben recibidas. Algúns dos máis antigos vampiros desconfiaban da mensaxe axitadora que se extendía entre nos con rapidez. Por tal desafío a camarilla acusouna de violar a mascarada e convocou unha caza de sangue contra ela"


Bueno esta es mucho mas corta que las anteriores pero que se le va a hacer.

Pos hasta la proxima.

18 mayo, 2005

O Concilio das Sombras, As Cronicas de Dakka II

wenas tercera actualizacion del día, pos el colega Abaddon ya ha escrito la continuación de Las cronicas de Dakka.
Y como no podia ser menos aqui os las traigo.

Las Cronicas de Dakka II.

Podría contarles toda la historia de lo que ocurrió aquella noche y no se enterarían de nada, pues todos los mortales vive un engaño. Permítanme que les lea algun pasaje del libro de Samael. En este libro escrito por Samael, sumo pontífice de la Hermanda de las Sombras, se recoje la doctrina y la vida de Lilith, y forma el credo oficial de nuestra hermandad. No se sorprendan de lo que van a oir a continuación, a pesar de que contradice muchas cosas tanto de la Biblia como del libro de Nod, que por si no lo sabían es algo que ustedes llamrían "Biblia de los vampiros". Bueno, si me permiten comenzaré a leer.
El libro comienza co el génesis, en el se cuentala creación de Adán y Eva por medio del Todopoderoso, y como en agradecimiento a las alabanzas recibidas, Dios les otorgó descendencia. Si, disculpen, espero que entiendan el gallego, ya que este ejemplar esta en dicha lengua. Excelente:
"Deus entregoulles a Caín e Abel cadanseu horto, nos cales crecerían as árbores que lles haberían de prporcionar os froitos dos que se alimentaran. Nembargantes, das árbores de Caín non brotaba froito algún, mentres que a colleita do seu irmán era próspera e abundante"
Tanto la Biblia como el libro de Nod están de acuerdo en que Caín mató a Abel, pero mientras que en la Biblia Caín queda maldito y desaparece, y en el libro de Nod de origen a nuestra estirpe, los vampiros, las cosas son un poco distintas:
" Caín dirixíu a súa mirada ó ceo preguntándolle a Deus o motivo ¿Por que era condenado a morrer de fame mentres podía ver como os frotios do seu irmán se acumulaban no chan podrecendo? Deus contestoulle que debía pedirlle a seu irmán que compartira con el o que lle sobraba, e así o fixo Caín. Mais Abel, cegado polo egoismo, negoulle a comida ó seu irmán, alegando que os froitos eran seus e non estaba disposto a compartir con Caín o que lle pertencía."
A continuación se cuenta que Caín, aguijoneado por el hambre, no tubo más remedio que entyrar de noche en el huerto de su hermano para recoger algunos frutos:
"Pero Abel estaba a observar, e no momento en que Caín se axeonllou para recoller a froita do chan, Abel afundíu un puñal nas costas do seu irmán, abandonándoo ferido de morte"
Esto es lo que yo y mis hermanos no soportamos y tenemos por el pecado original. La envidia. Sucia y despreciable que corre por las venas de todos los mortales como un veneno que mata su alma divina. Perdón. Al ver esto, Dios se afligió:
"Deus verteu unhas pingas do seu sangue nun cáliz e entregoullo a un anxo, que enviou ó Paraiso. Neste cáliz descansaba a resurrección para Caín. O anxo derramou nos beizos sen vida de Caín o sangue eterno. Caín espretou enton cunha nova enerxía divina, e imbuído co don da inmortalidade convertérase no primeiro vampiro"
Dios decidió su destino convirtiéndolo en guardian de la creación, velando por que el pecado original no se reprodujese.
"Caín espertou coa caída da noite e perante él o anxo portaba un pergamiño coa sentenza que o mesmo Deus dictara e según a cal Caín debería purgar o pecado do corpo de Abel. O anxo leu con voz poderosa:"O sange que corre polas veas de Abel está impregnado de pecado. bébeo e o teu corazón puro limparao". Caín sabía que eso porovocaría a morte de Abel, pero non se resistíu, e submisamente acataou as ordes de Deus, e bebeu todo o sangue do seu irmán mordéndole no pescozo ata que o corazón deixou de zoupar no peito de Abel.
Pechado este fatídico episodio, Deus deulle un novo fillo a Adán e a Eva o que chamou Seth, sobre o que agora repuosaba o destino do mundo"
Bueno, a partir de aqui cada libro continúa por un lado. La Biblia se centra en Seth y en la historia de la humanidad y el libro de Nod en la "vida" de Caín y la estirpe de los vampiros. Pero ni a ustedes ni a mi nos interesa nada de eso. Sigo leyendo:
"Caín non puido soportar a eterna soidade, así que desoíndo ó Todopoderoso compartíu o don que recibira creando novos vampiros. A Deus esto non lle gustou, e furioso enviou o Diluvio, baixo as augas do cal afogou para sempre o recordo de Caín"
De todas formas y no se sabe exactamente como, algunos vampiros consiguieron sobrevivir y desperdigarse por el mundo. Este es el motivo de que ahora vaguemos sin un buen conocimiento de nuestra propia naturaleza divina. El motivo de que hayamos degenrado a lo que somos ahora. Seres atormentados e ignorantes. Menos que reflejos de la sombra de los que un día fuimos. Pero no es momento de ponerse melancólico ni de dejarse caer en el victimismo. Puede que yo tenga toda la eternidad para contarles esto, pero estoy seguro de que ustedes no. Permítanme seguir con el siguiente capítulo. El Advenimiento, donde se cuenta de la llegada del primer enviado de Dios y de la bajada al mundo de Lilith.


Pues espero que os guste la historia, Abaddon me prometio que la iba a continuar y no espero menos de el.
Pa los qu eno sepan nada de la partida pasaros por Proyecto 13. Organizadores de la partida.

Deica.

O Concilio da Sombras, As Cronicas de Dakka I

Bueno, como prometi voy a poner aqui la cronica que esta redactando Abaddon sobre nuestra actuación en la partida de vampiro.

Recuerdo que fue un 29 de Abril. Recuerdo que estábamos en Santiago de Compostela. La que había sido llamada la Ciudad de las Sombras. Por fin había llegado el día, y Samael nos había convocado para cumplir la profecía. Uno de nuestros líderes sería el elegido que descifraría el enigma de las nueve puertas que los arquitectos mortales del Santo Remissio se habían empeñado en cifrar. Solo uno descifraría el conjuro con el que invocar al angel que traería consigo el caliz con la sangre de Lilith, y que al beberla se convertiría en el más poderoso vampiro de la historia, trayendo sobre los mortales la destrucción que se merecen.
Con este pensamiento nos habíamos personado a la hora indicada en Capitol, y en nuestras muertas y temblorosas manos, las invitaciones que el Príncipe nos había hecho llegar a todos y cada uno de nosotros. Habían pasado más de doscientos cincuenta años desde que nuesro lider me había abrazado e insrtruido en los misterios de la hermandad. Juntos habíamos recorrido toda la vieja Europa, añadiendo cada ciereto tiempo a otro hermano a nuestro grupo. La tarea quedo completa en Irlanda, cuando un sir local, Sir Arthur Guinnes, se unió a nosortos en el año 1836 de nuestro señor completando el grupo de cuatro siervos y un lider que ordenaban las escrituras.
De nuestro lider no se ni nunca supe su nombre, nos referíamos a el como lider. Era un vampiro calculador y astuto, y sus habilidades lo convertían en un habilidoso espía. Capaz de esfumarse delante de nuestras narices y de adivinar nuestros pensamientos nadie podía esconderle ningún secreto.
El siguiente vampiro que conocí y que se unió al grupo poco después que yo era un nosferatu muy hablador para lo que es habitual en nuestra sangre. Creo recordar que se llamaba Alfredo DiStefano, y provenía de tierras más alla de los mares. Parecía compartir la habilidad del nuestro lider para detectar la mentira y adivinar pensamientos, pero a su vez poseía cierta influencia sobre vampiros y personas. Con solo decir una palabra te sometía a su voluntad.
De Sir Arhtur poco que decir, era capaz de moverse entre las sombras con gran habilidad, pero no nos igualaba a mi y al maestro en este arte, pues era incapaz de desvanecerse delante de alguien. También en su capacidad de adivinar los pensamientos estaba por debajo de Alfredo, pero era comopetente en la lucha.
Del último de los componente no recuerdo el nombre ahora, tal vez más adelante, aunque si que se que era largo y rimbombante. Sonaba a explorador español. No le iba a la zaga en habilidades a Sir Arthur, aunque era más reservado. Siempre pensé que no se llevaban bien.
Por último permitanme presentarme ante ustedes. Mi nombre es Dakka y provengo de las tierras del norte de Finlandia. De mis modestas habilidades poco que contar. Puedo igualar al maestro en su capacidad de desaparecer y todas las llagas y cicatrices de mi cuerpo parecen haberme dado mayor capacidad para resistir el dolor.
Así estaba compuesto nuestro variopinto grupo vampiros. Perdonenme si mis recuerdos están un poco desordenados, pero aquella noche de 29 de Abril queda muy lejana ya en el tiempo. Más de quinientos años han pasado desde el que fue llamado Concilio de las Sombras.


Espero que os guste.

Deica.

O Concilio das Sombras II

Despues de un descanso, vuelvo con la segunda tanda de fotos de vampiro, espero que os gusten:





Bueno, pues hasta la proxima actualización.

Deica.

13 mayo, 2005

O concilio das Sombras I

Bueno para estrenar o post vou a poñer as fotos que sacamos na partida de Vampiro en vivo que se celebrou o dia 29 de abril en Santiago.como son moitas fotos supoño que as repartirei en varios post. Supoño que tamen porei a cronica da partida que esta facendo o colega Abaddon no foro de fontaneros.

Pos aqui vos vai a primeira tanda de fotos:







Bueno, pois espero que vos gusten.

Deica.

A ver si va de esta.

Despues de muchos intentos de iniciar mi blog yo creo que este va a ser el definitivo.
Por hoy ya no voy a escribir nada mas, basicamente por que no son horas y tengo un problema con mi Opera.

Asi que ate mais ver,

Deica.